Benim hakedilmemiş mağlubiyetlerim var bu hayatta
Kime omuz versem ayağı bir gün kafamda
Ne hatırlıyor insanlar iyi günleri kederli anlarda
Ne de seni umursuyor kendi mutluluklarında

Yaptıklarım suya yazı gönülden aşk kalkınca
Sözler hep havada asılı bir gün gönül kırınca
Yıkıp bütün dağları sığdırırken sevdayı bağrına
El yanında hoş sohbette unutulur oldu vefa

Üzüntüler ölüm demiş vücut yorgun bu ara
Gözler kapanır gider belki bakmaz bir daha
İstemem zaten yaşamak yardan yana buysa sevda
Ben Yatakta sen kefen giymiş ruhum artık arafta
Sen keyifte sözler bitmiş gönül kim bilir ne tarafta

MEHMET CEYHUN KURT